روز چهارشنبه هفته گذشته در این شرایط که مشکلات ریز و درشت کشور را احاطه کرده است، خبری منتشر شد مبنی بر اینکه طرح موسوم به «صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی» در ذیل ماده ۸۵ توسط نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه غیر علنی به تصویب رسیده است. که البته با مخالفت‌های گسترده‌ای در جامعه همراه گردید.

آنچه اما بر حواشی این طرح افزود، نقصان ناشی از عدم شفافیت آرا نمایندگان تصویب کننده این طرح بود. در

چنین فضایی با توجه به اهمیت این موضوع برای مردم، انتشار اخباری غیر رسمی از برخی کانال ها در

خصوص آرای مخالف و موافق نمایندگان استان کردستان با واکنش این نمایندگان همراه بود.

فارغ از رای مخالف و یا موافق نمایندگان استان به این طرح در مجلس شورای اسلامی که می بایست در مقابل آن به موکلین خود پاسخگو باشند به نظر می رسد چنین فضایی ناشی از عدم احقاق یک حق اساسی برای شهروندانی است که “حق دارند از رای وکیل خودشان اطلاع داشته باشند”.

بدور از فضای هیجانی حاکم بر تحلیل های این تصمیم مهم مجلس باید پرسید که مجلسی که قرار است شفافیت را

به عرصه تصمیم‌سازی بیاورد، چرا باید جلسه یکی از مهمترین تصمیمات برای مردم را غیرعلنی برگزار کند و

زمینه ساز چنین آشفته بازاری گردد؟

اگر چه واکنش های مردم به نمایندگان در مجلس شورای اسلامی محدود به استان خاصی نیست اما به جرات می

توان گفت این موضوع در استان کردستان دستمایه بیشترین تخریب ها و بد اخلاقی ها گردید. فارغ از انتقاد به

ساز و کار مجلس و پرداختن به این موضوع مهم که چرا با گذشت یک سال از عمر مجلس یازدهم هنوز خبری از

سرانجام طرح شفافیت آرا نمایندگان نیست؟ باید پرسید که چرا فضای سیاسی یکی از محروم ترین استان های

کشور که به بیشترین همگرایی نیاز دارد همچنان صحنه نبرد ها، خودزنی ها و تخریب های فرسایشی و نفسگیر

است؟ و کردستان در چنین شرایط آشفته ای چه اندازه می تواند مهیای ” توسعه به معنای اصیل خود” باشد؟


صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی