آرش زره‌تن لهونی به عنوان نخستین استاندار کرد اهل سنت در حالی میراث‌دار سیاهه‌ی طویلی از کاستی‌های کردستان شده که دولت چهاردهم رکورد بیشترین کسری بودجه در طول تاریخ کشور را در دست دارد.
پر واضح است که عدم همخوانی حجم توقعات از “استاندار اهل سنت بی پول ترین دولت” از جمله اساسی ترین چالش های لهونی است. چالشی که ضرورت دقت در انتخاب «یک ترکیب برنده» برای تیم اقتصادی استان را طلب می کند؛ تیمی که علاوه بر پیگیری تحقق و تلاش برای افزایش بودجه ناچیز دولتی؛ برنامه های مشخصی در حوزه «ثروت آفرینی مبتنی برفرصت های کردستان» و بازسازی اعتماد از دست رفته بخش خصوصی در این استان را داشته باشند.
از سوی دیگر آنچه می تواند مزاحمی در مسیر اقدامات تیم جدید مطرح گردد، سنگ اندازی اردوگاه مخالفانی است که اساسا با رویکرد دولت جدید به دلایل جناحی مشکل دارند، تکلیف این گروه و واکنش ایشان به مواضع و اقدامات نماینده ارشد دولت در کردستان مشخص و طبیعی است که البته به دلیل قابل پیش بینی بودن این اقدامات، نمی تواند بیش از حدی مشخص مخل امور گردند. مخصوصا با توجه به “عمر کوتاه دولت چهاردهم، طرح موضوع وفاق ونیز تجربه شروع انتقادات سیستماتیک به دولت ها از تهران و فرجه رسیدن به استان ها، می توان انتظار داشت که لهونی و تیمش تا مدتی از هجمه های موثر این جبهه در امان باشند.
و اما فارغ از موضوع فرصت ها و چالش های کردستان که منظور این مقال نیست به ضرس قاطع “امهات المشاکل” پیش روی استاندار جدید “در این ایام” نه اقتصاد است و نه اشتغال و نه حتی اقدامات مخالفان، چرا که هیچ یک از این موضوعات مختص این دوره نیستند و حکماً انتظار می رود “قبول مسوولیت استانداری از سوی آرش زره تن لهونی با علم به مشکلات و برنامه برای حل آنها صورت گرفته باشد”.
به نظر نویسنده، آنچه امروز بیش از هر مورد “کردستانی دارای نخستین استاندار کرد اهل سنت” را تهدید می کند نه از جنش مخالفان بلکه “اسب تروایی” است که به پشت دیوار های استانداری کردستان رسیده و تلاش دارد تا به هر قیمت در “قاب مرحمتی دوستانه” به اندرون راه یابد. هدیه ای که درصورت قبول از سوی لهونی، نه تنها از شعار وفاقش اثری نمی ماند، بلکه استانداری کردستان همچون برخی ادوار به “مرکز نفاق” بدل می شود.
پذیرش درخواست های اتوبوسی کسانی که پیش از آرش لهونی با “گعده گرایی” و “گروگان گیری استانداران پیشین کردستان” بسیاری از شخصیت های خدومی را که می توانستند امروز همچون چهره ای ملی در مرکز “دستگیر کردستان” باشند را به گوشه خانه و حتی روی صندلی متهم در دادگاه ها فرستادند. همان دوستانی! که در صورت عدم پذیرش هدیه ارزشمندشان بلادرنگ به صف مخالفان خواهند پیوست.
بزنگاه و چالش اصلی آرش لهونی همچون “استانداری با درفش وفاق” پذیرش خواست کسانی است که پیشتر این مسیر بارها رفته اند و نتیجه کار ایشان در دسترس است.
-اقتصادکلان
