به گزارش اقتصاد کلان، کولبری، پدیده‌ای تلخ و ریشه دار در مناطق کردنشین به ویژه کردستان ایران است. مردان و زنانی که برای تامین معاش خانواده، محموله‌های سنگین را بر دوش کشیده و از مناطق کوهستانی و صعب‌العبور مرزی به صورت غیرقانونی عبور می‌دهند. این پدیده نه تنها سلامت جسمانی کولبران را به مخاطره می‌اندازد، بلکه جان آنها را نیز تهدید می‌کند. آمار بالای تلفات کولبران در درگیری با نیروهای مرزی و یا به دلیل شرایط سخت کوهستانی، گواه این مدعاست.
علل ریشه‌ای پدیده کولبری
فقر و بیکاری: نبود فرصت‌های شغلی مناسب و درآمد پایدار در مناطق کردنشین، بسیاری را به سمت کولبری سوق می‌دهد.
ناهمواری‌های زمین و نبود زیرساخت‌های مناسب: مناطق کوهستانی و صعب‌العبور کردستان، امکان ایجاد زیرساخت‌های مناسب و توسعه کشاورزی و صنعت را محدود کرده است.
قوانین و مقررات دست و پاگیر: قوانین و مقررات موجود در زمینه تجارت مرزی، گاه به جای حمایت از تولیدات محلی، مانع از توسعه اقتصادی این مناطق شده است.
کمبود خدمات عمومی: نبود امکانات آموزشی، بهداشتی و رفاهی کافی در مناطق کردنشین، از دیگر عوامل موثر در روی آوردن مردم به کولبری است.
توقعات مردم کردستان از دولت
ایجاد فرصت‌های شغلی: دولت باید با ایجاد مناطق ویژه اقتصادی، حمایت از صنایع کوچک و متوسط و توسعه گردشگری، زمینه اشتغال پایدار را در مناطق کردنشین فراهم کند.
توسعه زیرساخت‌ها: بهبود راه‌های ارتباطی، تامین آب و برق و گازرسانی به روستاها، از جمله اقداماتی است که می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی مردم و کاهش انگیزه برای کولبری کمک کند.
تسهیل تجارت مرزی: اصلاح قوانین و مقررات مربوط به تجارت مرزی و حمایت از تولیدات محلی، می‌تواند به ایجاد درآمد پایدار برای مردم منطقه منجر شود.
حمایت از فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی: سرمایه‌گذاری در حوزه فرهنگ و هنر و حمایت از فعالیت‌های اجتماعی، می‌تواند به کاهش مهاجرت و تقویت روحیه امیدواری در میان جوانان کمک کند.
ایجاد امنیت پایدار در مناطق مرزی: کاهش درگیری‌های مسلحانه و تامین امنیت پایدار در مناطق مرزی، از ضروریات مقابله با پدیده کولبری است.
راهکارهای پیشنهادی برای حل معضل کولبری
اجرای طرح‌های اشتغال‌زایی: اجرای طرح‌های اشتغال‌زایی مانند پرورش ماهی، زنبورداری، صنایع دستی و کشت گیاهان دارویی می‌تواند به ایجاد درآمد پایدار برای کولبران کمک کند.
توسعه گردشگری روستایی: با توجه به جاذبه‌های طبیعی و تاریخی مناطق کردنشین، توسعه گردشگری روستایی می‌تواند به ایجاد اشتغال و درآمدزایی در این مناطق کمک کند.
حمایت از تعاونی‌های تولید: ایجاد و حمایت از تعاونی‌های تولید در زمینه‌های مختلف کشاورزی، صنایع دستی و خدمات می‌تواند به تقویت اقتصاد محلی و کاهش مهاجرت کمک کند.
آموزش‌های فنی و حرفه‌ای: برگزاری دوره‌های آموزشی فنی و حرفه‌ای برای جوانان، می‌تواند به ارتقای مهارت‌های آنها و ایجاد فرصت‌های شغلی جدید کمک کند.
مبارزه با فساد اداری: مبارزه جدی با فساد اداری و توزیع عادلانه منابع، از مهم‌ترین اقدامات برای کاهش فقر و بیکاری در مناطق کردنشین است.
نتیجه‌گیری
حل معضل کولبری نیازمند یک رویکرد جامع و چندجانبه است. دولت باید با همکاری مردم و نهادهای مدنی، به دنبال ایجاد توسعه پایدار در مناطق کردنشین باشد. با ایجاد فرصت‌های شغلی، توسعه زیرساخت‌ها و حمایت از تولیدات محلی، می‌توان به تدریج به این معضل پایان داد و به بهبود کیفیت زندگی مردم این مناطق کمک کرد.
