توجه به اقتصاد رسانه
ضرورت توقف رسم نامبارک “کارت هدیه بگیری رسانه ها”

در مدت انتصاب علی اصغر دریایی به عنوان مدیرکل ارشاد اسلامی استان کردستان چند نشست میان ایشان با اصحاب رسانه استان منعقد گردید، نشست هایی که فی نفسه مبارک بوده و در راستای تبادل نظر و شنیدن دغدغه فعالان عرصه فرهنگ و راسانه استان ضروری می نماید. آنچه اما مورد گفتگو است، نه ماهیت این نشست ها بلکه کیفیت آنهاست.

انتخاب گزینشی مدعوین رسانه ای کردستان در جلسات مدیران و مسوولین اگرچه تازه نیست و ریشه در مناسبات ناصحیح برخی رسانه ها با تعدادی از دستگاه های مختلف از دیرباز دارد اما آنچه امروز در ابتدای راه مدیرکل جدید ارشاد اسلامی استان فرهنگی کردستان می تواند مورد توجه باشد، ضرورت بازنگری در نگاه موجود به رسانه های کردستان در راستای ظرفیت سازی، جهت نمود تمامی پتانسیل های موجود رسانه ای در این استان فرهنگی است.

علی رغم وضعیت اسفناک اقتصاد رسانه در کردستان بسیاری از فعالین راستین این عرصه در بدترین شرایط معیشتی همچنان به رسالت خود پایبند بوده و در میدان مانده اند و البته که این حوزه نیز هیچگاه از آسیب رانت در امان نبوده و آشفتگی در فضای رسانه های استان کاملا مشهود و مزاحم است.

به جرات می توان مسبب اصلی این نقیصه را ضعف اقتصاد رسانه در کردستان دانست، ضعفی که موجب تشدید رسم نامیمون “کارت هدیه بگیری مطبوعاتی ها از ادارات و مدیران” شده و کمر رسانه در کردستان را تا کرده است و فضا را به گونه ای رقم زده که تعدادی از رسانه های استان به دلیل نیاز مالی و وابستگی اقتصادی رسما “کارمند دست چندم روابط عمومی برخی ادارات” شده اند. در چنین فضایی توجه به اقتصاد رسانه می تواند موجب باز سازی جایگاه مخدوش رسانه در استان گردد.

از سوی دیگر تقسیم مطبوعات به دو گروه “همراهان و منتقدان” و نگاه دوگانه به این دو گروه، موجب تضعیف “موهبت حضور منتقدان در جامعه” گردیده است. انتظار از متولیان امر مطبوعات و در راس آنها سازمان ارشاد اسلامی چیزی جز ظرفیت سازی در این عرصه و بها دادن به رسانه های مستقل نیست.

و اما امروزه حسب گستردگی موضوعات در جهان کنونی و پیچیده شدن معادلات در جامعه بشری، رسانه نیز همچون سایر حوزه ها در موضوعات مختلف با نگاهی اختصاصی تظاهر یافته و در این میان رسانه های تخصصی در راستای شفاف سازی، نقد و تبیین موثر و راهگشا عمل می کنند و البته توجه به این دسته از رسانه ها مورد انتظار است، انتظاری که کمترین نمود آن ” ایجاد فضایی جهت شنیدن دغدغه های این دسته از رسانه ها در کنار سایرین است”.